Το παν είναι ν' αντέξουμε

Ποιος μίλησε για νίκες; Το παν είναι ν' αντέξουμε.

Ρίλκε

Μη περιμένεις το αύριο

Ζήσε όπως μπορείς το παρόν

Με όποιο τίμημα

Μη περιμένεις το αύριο

Το μέλλον είναι γεμάτο απώλειες

ανάγερτος

Την ώρα που φεύγεις

Την ώρα που φεύγεις είν’ ο δρόμος στενός.

ανάγερτος

Της ανθρωπότητας η παράνοια

Της ανθρωπότητας η παράνοια

ο τρόμος και η λύπη

στο παγωμένο βλέμμα σας

παιδιά μου!

ανάγερτος

Ο πλανόδιος θόρυβος

Όπως ήρθε έτσι και χάθηκε

ο πλανόδιος θόρυβος

Μέσ´ απ´ τη μπόρα

Το κοίταγμά του

υπόσχεση του γυρισμού,

πεσμένα φύλλα

που χάνονται στα χέρια μου...

ανάγερτος

Η λεπτομέρεια

Μέσα στην ένταση του έρωτα

που διαλύει το μέταλλο

και δίνει χρώμα στη σκουριά

πορεύομαι,

αγκαλιά με την ηρεμία

και το φωτεινό σου χαμόγελο.

Είναι η λεπτομέρεια

που γλυκαίνει το χρόνο

στο δρόμο της επιστροφής.

Είναι η όραση

που αποκτάς ξαφνικά

όταν νοιώθεις το βήμα των γλάρων.

Είναι η ακοή

ν´ακούς τα πλοία

να σε καλούν για άλλες θάλασσες.

Είναι η αίσθηση

να νοιώθεις το νερό να κολυμπά.

Είν´ η διάσταση

που παίρνει το άπειρο

μέσα στο μέλι των ματιών σου.

Είναι το άπιαστο, το ονειρικό.

Να χάνομαι!

Να χάνομαι και να γελώ...

ανάγερτος

(Από τον " Κήπο του Ανάγερτου ", την πρώτη μου ποιητική συλλογή.)

Γράψε για ό,τι έζησες

Αγαπώ τους απλούς ανθρώπους που σκέπτονται, που γράφουν. 
Όπως σκέπτονται και όπως γράφουν γιατί το δύσκολο 
δεν είναι να φοράς, είναι να βγάζεις.

Ο κόσμος υποφέρει από τη σκέψη και τον λόγο των "ντυμένων". 
Γράψε για ό,τι έζησες, γι' αυτά που έζησες. 
Για πόρνες γράψε, για φυλακισμένους, για άστεγους, απόκληρους, 
για πρόσφυγες που γνώρισες, για τις ψυχές που κλείνουν μέσα τους 
τον πόνο και της καρδιάς το βάσανο, τη γέννα και το θάνατο.

Γράψε και διάβαζε. Μόνο γι' αυτούς, μόνο αυτούς.

Η ύπαρξη στο ακρωτήρι του βυθού κάνει σινιάλο.

ανάγερτος

Να βαδίζεις ανάποδα

art by Alain Vaissiere

Όσο αντέχεις να βαδίζεις ανάποδα

Δεν είναι το χάσιμο που ορίζει το δρόμο

Είναι το πως προτιμάς να χαθείς.

ανάγερτος

Τόσο όμορφα όλα!

Τόσο όμορφα όλα μπροστά στη γύμνια τους!

ανάγερτος

Να πολιορκείς την αγάπη

painting by Andre Kohn

Να πολιορκείς την αγάπη

με το ίδιο τόξο

που σημαδεύεις τα σύννεφα

Για να γυρίσει σε σένα,

το βέλος θα πρέπει πάντα

να πηγαίνει ψηλά.

ανάγερτος

Όλος ο κόσμος μια ταινία

Η διάσταση του χαμόγελου

 Επειδή, κατά βάση, η κοινωνία ταυτίζει το συμφέρον με το χρήμα και η εξουσία ξεπηδά μέσα απ’ το εκάστοτε συμφέρον της κοινωνίας, ο πολιτικός μας λόγος μάλλον αυτομαστίγωμα φαντάζει παρά ανατροπή. Όταν η ζωή αντικαταστήσει το χρήμα, αυτή θα ’ρθει σαν μια συνέπεια φυσική. Θα είναι τότε που οι άνθρωποι θα συνειδητοποιήσουμε το άσκοπο κυνήγι του χρήματος που μας έχουν επιβάλλει και θα στραφούμε στο κυνήγι της ζωής πάνω στα ερείπια πια της μόλυνσης, της βίας, της καταστροφής. Απόβλητα του άκρατου κέρδους μιας άλλης εποχής πλέον. Ο τρόπος συναλλαγής στο νέο περιβάλλον ίσως αλλάξει, ίσως παραμείνει ο ίδιος. Μόνο που τότε το χρήμα θα έχει μια άλλη διάσταση. Τη διάσταση του χαμόγελου κάτω από έναν καθάριο ουρανό.

Είναι σημαντικό να γίνεται χαμόγελο και πίστη η ουτοπία.

Τα όνειρα γεννιούνται απ’ τα όνειρα.

ανάγερτος

Το πιο βαρύ φορτίο

Το πιο βαρύ φορτίο τα μάτια που αγάπησες.

ανάγερτος

( Ποιητική συλλογή " Ο Κήπος του Ανάγερτου " )

35° Φεστιβάλ Βιβλίου Θεσσαλονίκης

Κάπως έτσι

Κάπως έτσι,

το αίμα σκοτεινιάζει το βλέμμα

Κάπως έτσι,

ο πόνος γίνεται τρόμος

Κάπως έτσι,

για να ξέρουμε ποιος οπλίζει το χέρι.

ανάγερτος

Επί ακμής συνωμοσία

Photo by katarzyna gritzman

Όσο κρατάς

στα ανοιχτά της θάλασσας, εκεί

όπου μπορεί να πνιγεί ένας ολόκληρος

κόσμος,

εμείς

ζωντανοί δε θα θαφτούμε ποτέ!

ανάγερτος

( Απόσπασμα από το ποίημα "Επί ακμής συνωμοσία".

Από το βιβλίο μου ' Ο Κήπος του Ανάγερτου' )

Εκεί θα μ´εύρεις!

Του δρόμου

Ποίηση και Μουσική

κι Αγώνες κι Έρωτες

Εκεί θα μ´εύρεις!

ανάγερτος

Να σ' αγκαλιάζω

Να σ´αγκαλιάζω

κόλαση

να μην υπάρχεις...

ανάγερτος

Μέσα στα μάτια σου

Ήταν η στιγμή της ροής

όπου τίποτε δε γεμίζει και τίποτε δεν

αδειάζει

όταν εγώ δανείστηκα ανύπαρκτη ζωή

Ήθελα πολύ να ζήσω όσα δεν έζησα

Φίλοι μού είπαν πως πλήρωσα ακριβά

Αλήθεια, έχει τιμή η αγάπη;

ρώτησα και χάθηκα

Ήθελα τόσο να οργανώσω το χρόνο μου!

Ένωσα τις ακίδες του με κλωστή

μεταξωτή

κλείδωσα τις φοβίες μου -

αυτές που κι αν ακόμη πέθαιναν φρικτά

ασφυκτικά στριμωγμένες με τις αγωνίες

και τα πάθη μου, τις συμφορές μου και τα

λάθη μου ·

καθόλου μα καθόλου δε θα μ´ένοιαζε -

και φόρεσα κατάσαρκα τα λίγα τα αιώνια

που ζήσαμε μαζί

Σ´αυτό το ταξίδι της μνήμης

θέλησα να βρεθώ αγκαλιά στο βυθό

να γνωρίσω το θάνατο στα χείλη σου

χωρίς στηρίγματα

να αφεθώ

εκεί που χαράζει και σβήνει το φως

Εκεί, μέσα στα μάτια σου...

ανάγερτος

( Από την ποιητική συλλογή " Ο Κήπος του Ανάγερτου ", εκδόσεις Iwrite )

Ένα όμορφο ταξίδι

foto by Δέσποινα Μπλαστροπούλου

Όταν έγραφα τις σκέψεις μου δεν είχα στο μυαλό μου την έκδοσή τους. 

Έγραφα για μένα, έγραφα για να εκφράσω όπως και οι περισσότεροι που γράφουν, 

αυτή την εσωτερική ανάγκη της ψυχής να μιλήσει. 

Το βιβλίο γεννήθηκε από την προτροπή δικών μου ανθρώπων αλλά και φίλων διαδικτυακών κυρίως, με αρκετούς εκ των οποίων δεν έτυχε να συναντηθούμε ποτέ. 

Τους ευχαριστώ πολύ όλους αυτούς που πίστεψαν σε μένα και χαίρομαι που τα γραπτά μου άγγιξαν ψυχές. Από παιδικές μέχρι και ώριμες σαν τη δική μου ψυχές.

 Είναι από τις στιγμές που λες " και για το άγγιγμα μιας ψυχής μονάχα αξίζει που το έγραψα..."

( Δέσποινα Μπλαστροπούλου σ' ευχαριστώ πολύ!!! )

ανάγερτος

Καληνύχτα παλιόφιλε

Painting by Naomi Tydeman

Πώς το καράβι με τους πονεμένους έγινε δέντρο!

Πώς ο δρόμος και το παιδί που κουβαλούσες στον ώμο

έγιναν κομμένος κορμός;

Μέσα στη χάλκινη λίμνη

η σκιά του περήφανου ζώου

δε διαφέρει απ’ τη δική σου

Στην καταχνιά της ανώφελης μέρας

το σκυφτό ατενίζει το άτι

στα θολά τα νερά

Μόνο εκεί στα χαμένα, γίνεσαι ένα

Στο εξόδιο άγγιγμα

Μόνο εκεί

Ύστερο, αποκαμωμένο φιλί

ανάγερτος

( Απόσπασμα από το ποίημα "Καληνύχτα παλιόφιλε".

Από το βιβλίο μου ' Ο Κήπος του Ανάγερτου' )