Κυριακή 27 Μαρτίου 2016

Ψηφοφορία public για το καλλίτερο βιβλίο του 2015



" Ο Κήπος του Ανάγερτου " Το πρώτο μου βιβλίο (http://kipos.iwrite.gr)

Ο κήπος του Ανάγερτου, ένας κήπος ψυχής' o κήπος μου, έκλεισε χρόνο.
Σε δύσκολους καιρούς, απάνθρωπους καιρούς προσπαθεί να ζεστάνει τη φλέβα
του έρωτα, της λευτεριάς, της ανθρωπιάς.
Σ´ένα ταξίδι καταιγίδων ζητά την ψήφο σας να κρατηθεί...
Από όσες και όσους το διαβάσατε και σας άγγιξε
Από όσες και όσους πιστεύετε ότι αξίζει αυτή η γραφή να διαβαστεί.
Με την ευκαιρία ένα θερμό ευχαριστώ σε όλες και σε όλους σας
για την μέχρι τώρα στήριξή σας!!!


Ευάγγελος Ρήγας   ( ανάγερτος )

Προτού χαθούν

painting by Sarah Jilani























Περιδιαβαίνεις τους νεκρούς δρόμους
με μια παράξενη, σχεδόν απόκρυφη καταραμένη σιωπή
Προσπαθείς να μαζέψεις τη σκέψη σου,
τινάζεις την αστρική σου σκόνη που λαμπυρίζει πάνω σου
και βρίζεις τ’ αστέρια, το φεγγάρι, τον ήλιο που χάθηκε,
το ασυμβίβαστο που προσπαθεί να γίνει συμβατό
Εκείνη τη στιγμή δεν ακούς τη φωνή του μυαλού σου
Των χαμένων ερώτων η φωνή ειν’ αυτή που μιλά
Μη βλασφημάς, ο πόνος η μήτρα είναι της ζωής
Τα ροζιασμένα χέρια του εργάτη, της μάνας δάκρυ
αφανέρωτο για σένα για να σταθείς ορθός όπως αρμόζει
Αυτά τ’ αστέρια δεν είναι μόνο για σένα
Για να υπάρχουν κάποιοι τα κάλεσαν απόψε
Μ’ ακούς; Κάποιοι τα κάλεσαν
Κι ήταν κι αυτοί πολύ ερωτευμένοι
Προτού χαθούν

ανάγερτος


Καμίνι η μάσκα μου






















Καμίνι η μάσκα μου και μ´ έκαψε
Πόνος ριζίτικος και ένοχη σιωπή
Στο πέταγμα τώρα!
Θα σηκωθούμε
Φυσάει πολύ...

ανάγερτος


Πόσο πολύ είν' το πολύ!

painting by Paul Hedley





Όλο το ρέστο της ψυχής
και του κορμιού σου,
στα πάθη
στον έρωτα
και στη ζωή
Πόσο πολύ είν´ το πολύ
σε σένανε Γυναίκα!


ανάγερτος

Κατακόκκινη εσάρπα






















Κατακόκκινη εσάρπα
Νωχελική αστάθεια
ριγμένη στους ώμους
κατάσαρκα
Έτσι σε σκέφτομαι
Έτσι σε φαντάζομαι
τις βραδυνές ώρες
τις κεντημένες με μάρμαρο
σιωπή
Να με φιλάς
Έτσι ακριβώς όπως
με πρωτομίλησες
Με το περίσσευμα πάντα
Ίσαμε χθες
περιφρονούσα τα βράδια
των κλεισμένων ματιών
Πίστευα πάντα
πως σκότωναν τον έρωτα.


ανάγερτος


Εκεί είν' ο έρωτας





























Από τον πόνο μια δρασκελιά πιο πάνω

Εκεί είν´ο έρωτας


ανάγερτος


Άτιτλο

art by Eva Antonini
























Οι άγιοι, οι ήρωες και οι μεγάλοι έρωτες

στην ξηρασία καρπίζουν.


ανάγερτος


Αναμνήσεις

ζωγραφική Δέσποινας Φλέσσα






















Κάθησα
Δίπλα μου με το ίδιο
σκοτωμένο βλέμμα
το άψυχο των ενψυχιών μου
Παραπλάνηση
Περιπλάνηση
Η γη που χάθηκε
Τα μάτια μου
Σεντόνια αμάζευτα
πάλλευκα
Σκοπός της θλίψης
Γάμος, γαμπρός, νύφη
Αναμνήσεις...

ανάγερτος


Η ζωή μου μια πτώση





















Η ζωή μου μια πτώση

Ένα θεριό που βρυχάται τον πόνο

σαν στέκεται στα πόδια του και πάλι ορθό.



ανάγερτος

Το κενό























Πίσω από ραγισμένους αόρατους τοίχους,
τα λόγια άγονες γραμμές
και το κενό από καιρό να μαρτυρά
το τίποτα.
Ήταν η γυναίκα με τα πρησμένα πόδια
που πούλαγε στυλό και αναπτήρες.
Κι αυτός ο άντρας με χαρτομάντηλα και
με μπρελόκ
που κοίταγαν στα μάτια σου να δουν το
αύριο.
Το αύριο το δικό τους;
Μάλλον για των παιδιών τους κοίταγαν.
Τα μάτια τους είχαν το βάθος των απόντων.


ανάγερτος

( Από το βιβλίο μου " Ο Κήπος του Ανάγερτου " Εκδόσεις IWrite )