Σε
είδα να γελάς
και
να μιλάς σε είδα
Ρώταγες
Είχες
την απορία ζωγραφισμένη
στα
χείλη
Την
ίδια απορία που ζωγράφιζα
στη
σκέψη μου τα βράδια
Εκείνα
τα γυμνά περίρρυτα βράδια
που
έλαμπες έρωτα στον ύπνο μου
Σε
είδα
και
στάθηκα να σε κοιτώ
Ήθελα
τόσο να σ´αγγίξω!
Ίσως
και να το ´κανα ποιος ξέρει?
Ποιος
μπορεί να θυμηθεί τη φαντασία
πίσω
από τις θολές γραμμές του τραίνου?
Έφυγες
Κι
ούτε που πρόλαβα τα χείλη να φιλήσω
Έφυγες
για
ένα ταξίδι στο μέλλον των ονείρων μου
Αγαπημένη
ανάγερτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου