Κυριακή 25 Οκτωβρίου 2015

Ζωγραφιά μου

painting by Michael & Inessa Garmash




























Σε ζωγράφιζα
και μέθαγα την τρέλα μου στα μάτια σου.
Υγρή η νύχτα, ίδια η πρώτη νύχτα
όταν το βλέμμα σου με άγγιξε.
Στο χάδι μου το χάδι σου παγίδευσε
το νου μου.
Πάει καιρός πια όπου οι νύχτες
δε στεγνώνουν τη συγνώμη.
Ξημερώνει σε λίγο...
Μαζί κι ο θόρυβος της σιωπής.
Πριγκίπισσα του φεγγαριού
ευχαριστώ!
Σ´ ευχαριστώ που έχυσες το χρώμα
των ματιών σου
μεσ´ στο δικό μου ουρανό!
Για την ανάπαυλα, κάτω απ´ τη μεγάλη
τη ροδιά
στο δείλι της μέρας,
λίγες ακόμα πινελιές απέμειναν...

ανάγερτος

" Από το πρώτο μου βιβλίο με ποίηση, πεζά ποιητικά και στοχασμούς ¨ Ο Κήπος του Ανάγερτου ¨. "


Πέμπτη 22 Οκτωβρίου 2015

Βασίλισσά μου

























Με μια αγκαλιά

ένα φιλί

και μια υπόσχεση

που δεν μου δόθηκε ποτέ,

των κοραλλιών μου

και των απόκρυφων

πληγών μου

εστεμμένη Πριγκήπισα

Βασίλισσά μου!


ανάγερτος


Μήπως λέμε πολλά;






















Μήπως λέμε πολλά χωρίς να κάνουμε τίποτα;
Μήπως όλο αυτό το συναίσθημα που ξετυλίγεται
είναι για τα μάτια και μόνο;
Για τα μάτια του κόσμου, των ωραίων γυναικών το φαρμάκι,
το αντίδοτο στα δικά μας δαγκώματα των φιδιών;
Ρωτάω
Για μέρες, για χρόνια τώρα ρωτάω
και δεν θα πάψω να ρωτάω μέχρι να δω
το δάκρυ να γίνεται χέρι
ο πόνος να γίνετ´ αστέρι
και το φιλί μία ουράνια αγκαλιά
που θα χωρέσει
όλα του κόσμου τα παιδιά
Γιατί όταν μιλάμε για έρωτα
αυτά δεν τα ξεχνάμε...

ανάγερτος


Πέμπτη 8 Οκτωβρίου 2015

Άνοιξε τα χέρια σου
































Άνοιξε τα χέρια σου αγάπη μου,
το σκοτάδι σου είμαι,
που τόσο ποθούσες
να χαθείς στων χειλιών του το θρήνο.

Άνοιξε τα χέρια σου αγάπη μου και πες
πως έκανες μία μεγάλη αγκαλιά
σε κάποιον που του κόψαν τα χέρια.

Απόψε, που η σιωπή σφαδάζει πόνο,
αγκάλιασέ μας και τους δυο.

Δεν είναι η λύπη που ματώνει τη νύχτα,

είναι που σε λίγο ξυπνάει η μέρα...


ανάγερτος



Αγαπημένη






















Σε είδα να γελάς
και να μιλάς σε είδα
Ρώταγες
Είχες την απορία ζωγραφισμένη
στα χείλη
Την ίδια απορία που ζωγράφιζα
στη σκέψη μου τα βράδια
Εκείνα τα γυμνά περίρρυτα βράδια
που έλαμπες έρωτα στον ύπνο μου
Σε είδα
και στάθηκα να σε κοιτώ
Ήθελα τόσο να σ´αγγίξω!
Ίσως και να το ´κανα ποιος ξέρει?
Ποιος μπορεί να θυμηθεί τη φαντασία
πίσω από τις θολές γραμμές του τραίνου?
Έφυγες
Κι ούτε που πρόλαβα τα χείλη να φιλήσω
Έφυγες
για ένα ταξίδι στο μέλλον των ονείρων μου
Αγαπημένη

ανάγερτος


Εύμορφη





























Εύμορφη

Εσύ όπου τον πόθο μου στεγάζεις

σε ανιστόρητες πτυχές

θυμήσου

Στη λεηλασία των κυμάτων

Η ζωή

Μένει για πάντα απόκληρη.


ανάγερτος


Απόψε μην κοιμάσαι






















Απόψε μην κοιμάσαι
Σου το ζητώ σαν όνειρο
Σαν κείνο τ´αστέρι που χάθηκε
περιμένοντας χρόνια
στη γωνιά να φανείς
αδέσποτος
Απόψε
είναι η πιο μεγάλη η στιγμή για μένα
Θα στερηθώ τα μάτια σου
το χάδι σου, τον έρωτά σου τον γυμνό
εμπρός μου
Απόψε μην κοιμάσαι
Θέλω να δεις το αίμα μου
Θέλω να δεις τον πόνο μου
Θέλω να πεις για μια φορά
Φεγγάρι μου
Εγώ ούτε στιγμή χωρίς εσένα!

ανάγερτος