Κυριακή 30 Αυγούστου 2015

άκριτα λόγια






















Να ξεναγείς το μυαλό σου σε μέρη που δεν μπορείς να βαδίσεις
σε μέρη που δεν μπορείς να αγγίξεις
σε μέρη που οι φωνές των ανθρώπων
σκεπάζονται απ´ τις φωνές των πουλιών και των ανέμων
το θρόισμα των φύλλων, της θάλασσας το πρόσωπο
γαληνεμένο, ρυτιδιασμένο, σκοτεινό, ανταριασμένο
το δικό σου το πρόσωπο
Στο τέλος όταν η σκέψη γνωρίσει τον κόσμο σου
μπορεί να κατέβει στα χείλη
να γίνει άποψη
Να πεις, να μιλήσεις, να κρίνεις
Ως τότε να μη μιλάς, απλά να κοιτάς
Το βιωμένο κακό, τα άκριτα λόγια
από μια σκέψη που δεν περπάτησε πρώτα εντός σου...


ανάγερτος

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου