Αχ και να γινότανε...

Είναι κάτι στιγμές που σκέφτομαι διάφορα. Παράπονα σε συμπεριφορές που καταλήγουν σε οργή και σε ακραίες σκέψεις.

Διαβάζω αποφάσεις κομματικές γραμμές. Λένε, “δεν πρέπει να απεργήσουνε  αυτοί, δεν πρέπει να φωνάξουνε οι άλλοι. Να κλείσουν δρόμους και σχολειά. Θα ερημώσει η αγορά κι ο τουρισμός φτερά θα κάνει. 

Μα είστε άνθρωποι εσείς, να μη λυπάστε τα παιδιά, τους γέρους, αυτούς που πάνε στη δουλειά. Τώρα που κινδυνεύει η χώρα. Αλλά είπαμε. Καλά που ήμασταν εμείς και σώθηκε η χώρα. Εσείς μας φέρατε ως εδώ. Δε θα το επιτρέψουμε και στο γκρεμό να πάμε. Κι αν δεν πιστεύεις άνοιξε τηλεόραση να δεις τι γνώμη έχει ο λαός. Το λέει κι ο Πρετεντέρης…

Γλιτώσαμε το θάνατο κι ήταν στο παρά πέντε.”

Υποκριτές! Ρολόι στο χέρι ο θάνατος  έπαψε να φορά. Του κόψατε το χέρι και το φορέσατε εσείς. Γυμνώσατε ακόμα και το θάνατο. Στην απληστία σας , φάνηκε λίγη η ζωή.

Γι’ αυτό λοιπόν περνούν απ’ το μυαλό διάφορα. Όπως ας πούμε να γίνει κάτι ξαφνικό και να χαθεί το χρήμα. Να πάψουν τα νομίσματα, να πάψει ο χρυσός να έχουνε αξία. Θέλω να δω τα πρόσωπα, θέλω ν’ ακούσω να μιλούν αυτοί που κυβερνάνε. Πόσο ανήμποροι κι ανίσχυροι θεέ μου θα’ ναι!

Φιγούρες απ’ το παρελθόν που τους σκοτώσαν το παρόν.

Δίχως λεφτά, δίχως στηρίγματα και θα, γελοία ανθρωπάκια χωρίς ζωή στα ξαφνικά. Να δω πως θα μιλούν στην τηλεόραση μπροστά. Να βγαίνουν στην πορεία κι όλοι εμείς, λίγο χειρότερα από πριν άσχετο με το όνειρο, με αποφάσεις σαν κι αυτές να λέμε πως δεν πρέπει. Καλά, μεσ’ στις γιορτές, στις πανελλαδικές, τώρα που αρχίζει ο τουρισμός! Δεν το κατάλαβες καλά. Τα δακρυγόνα νάν’ καλά.

Που να το φανταζόσουνα την ώρα που τ’ αγόραζες  πως θα χτυπούν εσένα.

Θέλω να δω, αυτό να δω κι ύστερα ας πεθάνω, όπως το λέει ο λαός συχνά. Αυτός που την ανάγκη του βιώνει στα αθόρυβα, στα σκοτεινά τα δρώμενα. Αυτός που τη ζωή του κόλαση την έχουν κάνει, αυτοί που στον ιδρώτα του μα και στο αίμα πάνω πουλάνε πνεύμα ανήθικο,  χρυσαφικό κλεμμένο στην αγορά των λουλουδιών. Αυτός που, δεν είναι άμοιρος κι αυτός.

Για νάμαστε και δίκαιοι το πιο πολύ ευθύνεται αυτός.

Αυτός που το επέτρεψε και συνεχίζει ακόμα πάνω  στο πλιάτσικο να κάνει τον τσιλιαδόρο της ντροπής για λίγα ψίχουλα στο χώμα.

Ας είναι…

Αυτό το όνειρο θα ήθελα να ζούσα

Θα ήταν αρκετό έστω μια μέρα μόνο

Ν’ αλλάξει ο κόσμος τη ματιά που φανερώνει τη χαρά, να δει πόσο γυμνοί είναι αυτοί που κυβερνούν τη γη, να δει πως δεν του πρέπει η ζωή στο φόβο.

Αχ και να γινότανε, μια μέρα μόνο…

ανάγερτος