Αξημέρωτο το μονοπάτι
Αχνοφεγγιά θηλιά στο αδιέξοδο
Το περιστέρι έχασε το στίγμα
Σε μια πορεία αστεριών
Καθορισμένου χρόνου
Δυο βουρκωμένα μάτια φως
Που τ’ αγκαλιάζει ο βυθός
Μέσα στη λάσπη του αφρού
Το αυτονόητο
Μετρά λεπτά
Προτού χαθεί η συμφορά
Πως σταματάει ο χρόνος!
Το αυτονόητο να ζει
Και να πεθαίνει η ζωή
Λοιπόν;
ανάγερτος
Σε λιγο δεν θα'χει σημασια αν ο χρονος σταματά,μετρά,μετρά
ΑπάντησηΔιαγραφήανάποδα,ξεκινά...σε λιγο δεν θα υφισταται ως εννοια.Ο μονος λογος που θλιβομαι ειναι που δεν
μπόρεσα να σ'αντικρυσω και εστω να δακρυσω