Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2012

Οι λύκοι



Σκιές θολές
πίσω απ’ το τζάμι.
Πατημασιές βρωμερές,
ανάσες βαριές
μεσ’ στο σκοτάδι.
Βρέχει.
Βρέχει ο καιρός
ντροπή.
Βρέχει θυμό.
Κυρίαρχος ο φόβος
τρομοκρατεί
την έκρηξη.



Άνθρωποι πιόνια
μεσ’ στη σκακιέρα
κρύβονται.
Σχεδιασμούς, τακτικές
εκτελούν
δίχως ψυχές και όνειρα.
Στημένο παιχνίδι,
χαμένη ζωή.
Βρέχει.
Βρέχει ακόμα
κι οι λύκοι γυρνούν.
Μαζί κι ο νους τριγυρνά
σ’ αντάρτες καιρούς.
Ήτανε τότε που υπήρχανε
άντρες…
με φλόγα στα στήθη,
ατσάλι καρδιά,
ψυχή δυναμίτη,
που ανάβαν φωτιά.
Γιατί αυτό που τρέμουνε οι λύκοι,
είναι μονάχα η φωτιά.

ανάγερτος

1 σχόλιο: