Θρήνος…

θρήνος!!!

θρήνος..ζωές χαμένες..αγαπημένα πρόσωπα…

ιδανικά που βούλιαξαν και χάθηκαν, μαζί με της νιότης το καράβι…

όνειρα που κάναμε..για να γίνουν στα χέρια αυτών που

εμπιστευθήκαμε..κουρελιασμένες σημαίες…

θρηνούμε τις χαμένες προσδοκίες…

θρηνούμε..ατενίζοντας την ανάσταση της δικής μας ψυχής…

από κει θ’ αρχίσουμε..ανασταίνοντας τις ψυχές μας...ξαναβρίσκοντας τις χαμένες αξίες..τα χαμένα μας ιδανικά..θα αναστήσουμε και τις ζωές μας..

τις ζωές των παιδιών μας..των φίλων μας..της χώρας μας.

Δεν πρέπει..δεν μπορούμε να τους αφήσουμε να μας θάψουν στα ερείπια..

θρηνούμε ..για να πάρουμε δύναμη, θρηνούμε το παλιό..για να ξεπροβάλλει το καινούργιο…

Γιατί!.. “όποιος δεν έχει καρδιά να πενθήσει, δεν έχει και ζωή ν’ αναστήσει”

ανάγερτος