Πέμπτη 18 Νοεμβρίου 2010

Μοναχικότητα, μοναξιά, χαρά και χιούμορ

















Ας ξεχωρίσουμε πρώτα τη χαρά από το χιούμορ· τη μοναχικότητα από τη μοναξιά.
Άλλο χιούμορ άλλο χαρά...χαρά είναι κάθε τι θετικό, καθετί δημιουργικό που παίρνουμε από τους γύρω μας, από τη φύση, απ' τη δημιουργικότητά μας...χιούμορ είναι στάση ζωής, τρόπος αντιμετώπισης καταστάσεων.
Δε σημαίνει ότι όποιος έχει χιούμορ είναι αναίσθητος· έχει κι αυτός δικαίωμα στη λύπη...δυστυχώς η ζωή είναι γεμάτη από τέτοιες στιγμές. Μπορεί όμως μέσα από τον σαρκασμό και τον αυτοσαρκασμό του να βρει διέξοδο...να μη χαθεί
Όσο για τη μοναχικότητα και τη μοναξιά...η μοναχικότητα είναι βασικά ζωή, καθότι περικλείει τη δημιουργία, είναι στάση ζωής άσχετα αν μέσα της περικλείει ψήγματα μοναξιάς…ενώ μοναξιά, ιδιαίτερα η απόλυτη μοναξιά είναι έλλειψη δημιουργίας, είναι «πνίξιμο», «πληγή», «μαράζι».Δεν υπάρχει ζωή είναι μόνο «θάνατος»
Έτσι’  το χιούμορ δεν αποκλείει μήτε τη χαρά μήτε τη μοναχικότητα
Η χαρά, το χιούμορ, η μοναχικότητα μπορούν να ζήσουν μαζί
Αντίθετα’  η χαρά, το χιούμορ, η μοναξιά δεν μπορούν να συνυπάρξουν· κι αν αυτό κάποτε συμβεί θα γίνει στην κόψη της λεπίδας όπως ο θάνατος με τη ζωή
Η μοναχικότητα μόνο μπορεί να κάνει παρέα στη μοναξιά, όπως ένας απρόσμενος νυχτερινός επισκέπτης που βιαζόμαστε να φύγει γιατί παραβίασε τη”μοναξιά” μας…

ανάγερτος



( Αφορμή για τις πιο πάνω σκέψεις μου δόθηκε από έναν  σχολιασμό μου σ’ ένα παρόμοιο ερώτημα που διατυπώθηκε στο διαδίκτυο)

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου